الله اکبرهای شبانه و همسایه های من

تازه اسباب کشیده ام به این ساختمان. کسی را نمیشناختم. یک هفته بود که می خواستم مدیر ساختمان را ببینم و پیدایش نمیکردم. طبقه آخر هستم و در کل ساختمان چهار واحد بیشتر مسکونی نیست. بقیه یا خانه را خریده اند و گذاشته اند گران شود که بفروشند و یا ایران نیستند. بعد از شو کذایی شبانه تلویزیون ایران تقریبا ساعت ده شب صدای از راه پله شنیدم . از چشمی در که نگاه کردم دیدم همسایه ها در راه پشت بام هستند. شب همه با هم الله اکبر گفتیم و همسایه ها خوشحال بودند من که تازه به جمعشان اضافه شده ام هم سبز هستم. همه را شناختم . کلی گپ زدیم و آشنا شدیم. و قرار شبهای بعد را هم یادآوری کردیم. خوشحالم که به اینجا آمده ام. این میعادهای شبانه باز همسایه ها را به هم نزدیک کرده و همدل. قرار شد بیشتر به پشت بام برسیم و بیشتر هم را ببینیم. کودک چهارساله ی همسایه با صدای بلند الله اکبر می گفت و مادرش با غرور به او می نگریست.