نشان به آن نشان زیر راه پله .... نشان به آن نشان سیزده به در سال ۷۵ ... نشان به نشان روزنامه های مچاله .... پرده ی کنار زده .... نشان به آن نشان قدیمی .... هنوز یادت مانده ام .... هنوز توی خاطره هام شیشه خانه مان به ریگ ریزی صدا می کند و مادر اخم .....
نشان به آن بدنهای بیتاب ۱۵ ساله ....نشان به آن کفشهای کتانی چینی .... نشان به آن توپ چهل تکه ی دزدی ... نشان به آن همه برگ چنار توی راه دبیرستان ....
نشان به آن کوچه باریک و بوی عطر ... نشان به آن صدای سیاوش و داریوش .... نشان به ظهر تابستان و انجیر داغ .... نشان به همان نشان آشنا
دلتنگ روزهایی هستم که هیچ وقت نباید برگردند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر