کهریزک توی مغز ماست

چهار خانم در تاکسی نشسته ایم. راننده قوز کرده روی فرمان و دارد با غیظ و غضب به پراید یشمی روبه رو نگاه میکند. جوانک ها پارک کرده اند اول خروجی بزرگراه و خیال کنار رفتن هم ندارند. با دست اشاره میکنند که رد میشی بیا برو. تا اینجا شاید برای همه ما ماجرای آشناییست. راننده تاکسی دنده را عوض میکند و همان غیظ و غضب را میدهد به پدال گاز و تاکسی از جا کنده می شود. موقع رد شدن از کنار جوانک ها سرش را جلو می آورد و از پنجره مسافر بغلی که من باشم داد میزند : ک و ن ی ! با فریاد میگویم: نگه دار. می ترسد. نمی داند چه شده. می زند روی ترمز. می پرسد چی شد خانوم؟ پیاده می شوم و می گویم : هر وقت خواستی فحش بدی مسافر سوار نکن.
تاکسی دور می شود و من فکر می کنم باید چه اتفاقی می افتاد تا آن سه خانم روی صندلی عقب از حریم اخلاقی پیرامون خودشان دفاع کنند؟

پی نوشت: شکایت به تاکسیرانی؟ فکرش را هم نکنید. حتی حاضر نشدند شماره ماشین را بگیرند.