تلخی بی پایان

زندگی جهنمی است که ادبیات آن را قابل تحمل میکند

تنها شعر
- به جای یک بخاری گازی یا اندام پر شکوه مردانه تو -
در حضور همیشگی زمستان در خانه
مرا گرم می کند