دیشب به جای مراسم المپیک مستند از تهران تا قاهره را دیدیم.
فکر میکنم این برنامه بیشتر روایت شخصی فرح پهلوی به عنوان همسر محمدرضا پهلوی بود. حتی در مقام یک ملکه هم صحبت نمی کرد. نمی دانم این عمدی بوده یا نه اما با تصور عامی که مردم به فرح دارند و مثبت ترین چهره بین پهلوی هاست کاملا توانسته بود از این موقعیت مادر-همسر کمال استفاده را ببرد. عکس های لیلا و علیرضا پهلوی هم بی تاثیر نبود.
برنامه نسبتا طولانی بود و انتظار داشتم که به بخش هایی مثل مصدق یا هویدا بیشتر توجه شود که در مورد مصدق چون آن زمان ثریا همسر شاه بوده به نظرم زیاد نمی شد ایراد گرفت. اما در مورد هویدا خیلی عجیب بود. کسی که 13 سال نخست وزیر بوده تنها یه جمله درباره اش گفته شد.
تدوین بسیار یک سو نگر بود. کلا فرح متکلم وحده بود و هیچ تصویری از کشته شده ها و زندانیان سیاسی اون دوران نبود.
خوشحال شدم که بعد از مدتها یک چهره دیگر از محمدرضا پهلوی نشان داده شد و آن رفتار مقتدرانه در مصاحبه های خارجی یا بحث منافع ملی ایران بود. ای کاش سیاسیون حاضر ما هم کمی با این نوع ادبیات محکم و مقتدر آشنا بودند.
فکر میکنم این برنامه بیشتر روایت شخصی فرح پهلوی به عنوان همسر محمدرضا پهلوی بود. حتی در مقام یک ملکه هم صحبت نمی کرد. نمی دانم این عمدی بوده یا نه اما با تصور عامی که مردم به فرح دارند و مثبت ترین چهره بین پهلوی هاست کاملا توانسته بود از این موقعیت مادر-همسر کمال استفاده را ببرد. عکس های لیلا و علیرضا پهلوی هم بی تاثیر نبود.
برنامه نسبتا طولانی بود و انتظار داشتم که به بخش هایی مثل مصدق یا هویدا بیشتر توجه شود که در مورد مصدق چون آن زمان ثریا همسر شاه بوده به نظرم زیاد نمی شد ایراد گرفت. اما در مورد هویدا خیلی عجیب بود. کسی که 13 سال نخست وزیر بوده تنها یه جمله درباره اش گفته شد.
تدوین بسیار یک سو نگر بود. کلا فرح متکلم وحده بود و هیچ تصویری از کشته شده ها و زندانیان سیاسی اون دوران نبود.
خوشحال شدم که بعد از مدتها یک چهره دیگر از محمدرضا پهلوی نشان داده شد و آن رفتار مقتدرانه در مصاحبه های خارجی یا بحث منافع ملی ایران بود. ای کاش سیاسیون حاضر ما هم کمی با این نوع ادبیات محکم و مقتدر آشنا بودند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر