آبان که بیاید تنم را به خزر می سپارم
زادنم با تابستان باشد
پاییز در آغوشم زرد نمی شود ؟
من که پر پر می شوم توی دستهات
پیچک هم که باشم به بالای تو می رویم
ماه هم که باشم
به اندام تو می تابم
به دوش می کشی هر چه خاطره را
دفنشان که می کنی رویش ارکیده می کاری
صدات خنکای صبح پاییز است
من نان گرم بگیرم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر